Beschrijving

Het lichaam van een grote modderkruiper (Misgurnus fossilis) is langwerpig en rond, met een zijdelings afgeplatte staart. Ze hebben een bruine rug met een donker vlekkenpatroon, de buik is gelig. Rondom de bek bevinden zich een tiental tastdraden waarmee in het donker kleine ongewervelde diertjes op de bodem worden gezocht. Overdag zijn grote modderkruipers meestal ingegraven in de modder. De soort is aangepast om ook onder zuurstofarme omstandigheden te overleven. Ze absorberen dan zuurstof uit de darmen dat daar opgeslagen is door lucht in te slikken. Een teveel aan lucht verlaat via de anus het lichaam, waarbij een fluitend geluid wordt geproduceerd. In de volksmond heten ze dan ook wel fluitaal of aalpieper. Opmerkelijk is het vermogen om te overleven in de bodem van drooggevallen wateren. Ingegraven in de modder kan zo wel een heel jaar overbrugd worden. De grote modderkruiper kan worden aangetroffen in stilstaande of langzaam stromende wateren, zoals sloten, vennen, plassen en meanders. Tegenwoordig is de grote modderkruiper plaatselijk door Nederland te vinden. In het aantal waarnemingen van de soort is een gestage afname zichtbaar. Deze wordt veroorzaakt door verdwijning van zijn habitat en vervuiling van het water.

Bescherming

In de Rode Lijst wordt de grote modderkruiper 'kwetsbaar' genoemd (De Nie & Van Ommering, 1998). De soort wordt beschermd door de Flora- en faunawet (tabel 3). Daarnaast heeft deze soort een beschermingstatus in zowel de Conventie van Bern (bijlage 3) als in de Europese Habitatrichtlijn (bijlage 2).